Pakatan Jahat Zionis dan Sekutunya Terhadap Umat Islam dan Dunia.. Di manakah Kita? Susunan : Imran Al-Maliz

Bahagian : satu

Firman Allah S.W.T. (yang bermaksud):

“Orang-orang yahudi dan nasrani tidak akan sekali-kali redha kepada kamu sehingga kamu mengikut agama mereka.”(Al-Baqarah : 120)“Sesungguhnya kamu dapati orang-orang yang paling keras permusuhannya terhadap orang-orang yang beriman ialah orang-orang yahudi dan orang-orang musyrik.”( Al-Maaidah : 82).

MELIHAT SEJARAH MELALUI MATA BURUNG (BIRD'S –EYE-VIEW)

Pertembungan dan pertentangan di antara umat Islam dengan golongan yahudi sudah berakar umbi semenjak zaman berzaman, sejak kebangkitan Nabi Terakhir s.a.w.yang zahir bukan dari kalangan mereka. Kebencian yang meluap-luap ini terbukti dengan percubaan demi percubaan untuk menghancurkan umat yang memikul ajaran Tauhid ini.

Allah ‘Azza wa Jalla memuliakan umat ini dengan nikmat Islam dan kemenangan terhadap golongan yahudi serta menyelubungkan kehinaan ke atas mereka dengan Peristiwa Khaibar (tahun ke-7 Hijrah) setelah mereka mengkhianati perjanjian dengan Junjungan Mulia Nabi Muhammad SAW.

Umat Islam meyakini bahawa Bani Israel telah memerintah sebahagian bumi Palestin selama lebih kurang 400 tahun, bagaimana pun mereka telah mengubah serta menokok tambah agama mereka dan mendustakan serta membunuh para nabi yang diutuskan kepada mereka. Maka, layaklah ke atas mereka ditimpakan penghinaan dan hukuman daripada Allah Ta'ala, serta hilang hak mereka terhadap bumi Palestin.

Golongan yahudi, secara realiti, politik dan ketamadunannya telah terputus terus dari keberkatan bumi Baitul Maqdis selama 1800 tahun ( Semenjak 135 Masihi sehinggalah abad ke-20).Dengan tertubuhnya Pertubuhan Zionis Sedunia (World Zionist Organization -W.Z.O.) di bawah pimpinan Theodore Herzl, dan konferensi pertama yang telah diadakan di Switzerland pada 27-29 hb. Ogos 1897, di antara lain merintis jalan dan kempen politik secara sistematik untuk menubuhkan negara yahudi "Israel" di bumi suci Palestin. Herzl berada di barisan hadapan dalam usaha diplomatik aktif bagi memenangi sokongan kuasa-kuasa dunia terhadap tuntutan kaum yahudi tersebut, termasuklah memujuk Britain untuk menaungi "Projek Zionis". Harga lumayan yang ditawarkan kepada Sultan Abdul Hamid, Khalifah Uthmaniyyah(1876-1909) supaya baginda menjual bumi Palestin telah ditolak mentah-mentah kerana khalifah dapat menghidu tujuan sebenar mereka. Tanah yang diimpikan supaya mereka dapat mendirikan negara yahudi yang kononnya akan berada di bawah pemerintahan Uthmaniyyah menghadapi tentangan terus menerus dari khalifah, sungguhpun jumlah tawaran tersebut begitu besar untuk ditolak.

Sultan Abdul Hamid telah mengungkapkan kata-kata bersejarah yang ditujukan kepada Herzl melalui utusan yang dihantar untuk perundingan tersebut : " Saya menganjurkan supaya dia(Hezrl) tidak meneruskan perkara ini (usaha mendapatkan tanah Palestin). Saya tidak dapat menjualkan walaupun satu kaki persegi daripada tanah ini kerana ianya bukan milik saya, tetapi milik rakyat saya. Rakyat saya telah membentuk serta mengekalkan Empayar ini dengan pengorbanan dan darah, dan kami akan mempertahankannya dengan darah kami sebelum menyerahkannya kepada sesiapapun. Biarlah yahudi-yahudi itu menyimpan sahaja wang mereka yang berbilion-bilion itu. Jika sekiranya Empayar ini berpecah, maka mereka boleh mengambil Palestin secara percuma. Tetapi mestilah dilangkah mayat kami dahulu, dan saya tidak akan membenarkan ianya berlaku atas sebab apapun.."

Menghapuskan Khilafah Uthmaniyyah Akhirnya pada tahun 1908, gerakan Committee of Union and Progress (CUP) yang didalangi oleh yahudi zionis telah melakukan pemberontakan "Revolusi Turki Muda" menentang khalifah. Di antara pemimpinnya ialah Emanuel Carasso, seorang yahudi berbangsa Itali. Hasil daripada revolusi ini, sebuah perlembagaan telah diisytiharkan di Salonika, khalifah telah dipaksa supaya meluluskan dan melantik para menteri yang dipilih oleh gerombolan Turki Muda. Pada 17 November tahun yang sama, pembukaan Parlimen Uthmaniyyah telah dilancarkan sementara khalifah hanya mampu akur serta berazam untuk mengembalikan syariat Islam. Pada 13hb. April 1909 telah berlaku satu revolusi dari kalangan tentera dan rakyat Turki yang tidak bersetuju dengan kepimpinan baru, semangat menentang perlembagaan begitu menyala-nyala. Dua hari setelah itu, khalifah telah melantik Taufiq Pasha sebagai Wazir Besar bagi tugas-tugas khas demi mengembalikan semula pelaksanaan hukum Islam serta menghapuskan perlembagaan baru. Dengan perkembangan ini, golongan tentera di Salonika telah melakukan satu lagi pemberontakan malah lebih buruk lagi mereka telah melakukan rampasan kuasa. Pada 26hb. April 1909, telah diadakan Jawatankuasa Kebangsaan yang bertindak memecat Sultan Abdul Hamid daripada jawatan khalifah dan sistem perlembagaan dilaksanakan semula. Dengan ini sistem pemerintahan Khilafah Uthmaniyyah telah berkubur dan digantikan dengan sistem perlembagaan dan parlimen ala barat. Jawatan khalifah hanyalah satu gelaran kepada seorang ketua negara. Muhammad Rashad iaitu adik kepada Sultan Abdul Hamid telah menaiki takhta khalifah.

Perang Dunia Pertama telah meletus pada tahun 1914, dan Khilafah Uthmaniyah telah terbabit dalam Perang Dunia ini. Pihak British telah menyusup masuk ke dalam pengaruh ketenteraan Turki dan menaburkan pandangan-pandangan demi kepentingan British. Usaha yang dijalankan ialah supaya kerajaan Uthmaniyyah menarik diri dari pembabitannya dalam peperangan ini dan terus menyuburkan usaha penghapusan Khilafah Uthmaniyyah secara mutlak. Pada 9hb.November 1915, Setiausaha Perang pihak British, Lord Kitchener telah menghubungi seorang pegawai tentera Turki iaitu Jamal Pasha di Dardanelles untuk diajak berunding menentang Khilafah Uthmaniyyah. Beliau bersetuju untuk melakukan pemberontakan dengan beberapa syarat untuk dipenuhi oleh pihak Tentera Bersekutu. Pada 30hb. Oktober 1918, Khilafah Uthmaniyyah telah bersetuju dengan gencatan senjata Mudrog, bagi menamatkan peperangan di Asia Barat Daya. Setelah Perang Dunia Pertama tamat, pihak Tentera Bersekutu memperolehi kemenangan besar, begitu juga Khilafah Uthmaniyyah telah berpecah dan berkecai-kecai kepada negara-negara kecil. Seluruh wilayah Arab, Mesir, Syria, Palestin dan kawasan Timur Jordan telah dikuasai oleh pihak Bersekutu manakala Iraq melepaskan diri dari kesatuan khilafah secara paksaan. Yang tinggal pada kekuasaan Uthmaniyyah hanyalah negara Turki itu sendiri, sedangkan ianya juga telah diresapi pengaruh pihak Bersekutu. Pemerintahan yang sedang nazak ini telah dibentuk semula di bawah kepimpinan Taufiq Pasha, kali ini beliau berperanan menjalankan perintah bagi pihak musuh yang berkuasa. Ketika itu jawatan khalifah disandang oleh Wahiduddin Khan yang merasakan dirinya terpikul dengan tanggungjawab terhadap keselamatan negara dan tidak mahu menunjukkan sikap menentang yang mana boleh mengakibatkan kehancuran negara.

Gerakan Nasionalisme yang dipimpin oleh Mustafa Kamal Pasha berjaya mendapat tempat dengan Parti Kebangsaan yang dibentuknya. Beliau bercita-cita untuk menggantikan Khilafah dengan Republik Turki, walaupun sebenarnya khalifah sudah tidak lagi berperanan dalam kekuasaan negara, namun segala ciri-ciri Islam yang masih tersisa itu hendak dicabutnya terus. Revolusi yang digerakkan oleh beliau dilihat sebagai memenuhi kepentingan British, sungguhpun beliau cuba membalutinya dengan rupa nasionalisme. British adalah dalang yang menyiapkan segalanya bagi menjayakan revolusi ini, bahkan beliau sendiri telah dididik oleh pihak British. Dengan pengaruhnya, Kamal berjaya menduduki tempat di dalam Jawatankuasa Kebangsaan, usul-usul yang dibawanya ke dalam dewan tersebut mencetuskan kontroversi dan kekecohan, dengan sokongan 80 orang ahli dewan yang merupakan penyokong setianya, beliau meneruskan niat jahatnya bagi menghancurkan kesultanan dan khilafah secara total. Keadaan dewan menjadi kacau dengan tindakan saling mengecam dan tuduh menuduh di antara ahli dewan dan ahli politik yang terdiri dari pengikut Mustafa Kamal, golongan ulama dan intelektual. Natijahnya, Jawatankuasa Perwakilan Kebangsaan telah memutuskan bahawa Kesultanan dihapuskan. Apabila mengetahui tentang itu, Khalifah Wahiduddin telah melarikan diri. Jawatan khalifah telah diisi oleh saudaranya Abdul Majid, beliau dilantik sebagai khalifah tanpa kuasa pemerintahan.

Kelicikan Mustafa Kamal memang diakui apabila dia berjaya mengheret Jawatankuasa ke dalam pelbagai krisis pertumpahan darah sehingga ianya dijadikan alasan yang kuat untuk membubarkan parlimen. Ketika krisis tersebut sudah memuncak, Kamal telah diminta oleh Jawatankuasa Kebangsaan untuk menerajui parlimen. Kesempatan yang sudah lama ditunggu-tunggu, pada 29hb. Oktober 1923, Mustafa Kamal telah dipilih menjadi Presiden Republik Turki yang pertama setelah beliau mengisytiharkan di dewan untuk mengubah Negara Islam menjadi Negara Republik. Sebarang tentangan daripada rakyat yang pro-Islam telah ditangani dengan propaganda dan kanun yang bersifat subversif. Manakala ahli dewan yang lantang melaungkan suara Islam telah diancam dengan hukuman gantung malahan ada yang dibunuh pada waktu malam melalui pembunuh upahan. Mustafa Kamal semakin berani dalam langkah yang diambilnya, pada 3hb. Mac 1924, beliau telah mengadakan persidangan Jawatankuasa Kebangsaan bagi mengumumkan penghapusan Khilafah dan memisahkan Islam dari negara. Dengan keangkuhannya gaya seorang diktator, keputusan dibuat tanpa melalui perbincangan. Arahan telah dikeluarkan kepada Hakim Istanbul supaya menetapkan pengusiran Khalifah Abdul Majid. Sehari selepas keputusan ini dikeluarkan, khalifah diarah keluar meninggalkan Turki sebelum terbit fajar. Sejumlah angkatan polis mengiringi Hakim Istanbul ke istana khalifah lalu memaksa baginda menaiki kereta yang kemudian membawanya keluar ke sempadan Turki. Mereka dengan tanpa belas kasihan telah meninggalkan baginda yang hanya dibenarkan membawa satu beg yang berisi beberapa pakaian dan sedikit wang. Demikianlah penghinaan yang diterima oleh Sultan Abdul Majid akibat kebencian musuh-musuh Islam terhadap institusi Khilafah yang telah sedia ranap.

Mustafa Kamal telah digelar "Attartuk"- Bapa Pemodenan Turki. Dia menjadikan sistem Kapitalisme mendominasi negara Republik tersebut. Maka telah tercapailah impian orang-orang kafir untuk menghancurkan Islam dari dalam, secara halus dan keji. Demikianlah berakhirnya satu Empayar yang kira-kira 27 tahun sebelum itu telah menolak untuk menjualkan tanah Palestin kepada golongan yahudi. Satu tempoh yang singkat untuk satu projek yang besar.

bersambung